Blep
Op de avond van 6 april jl. reed iemand een jonge, wit met rode poes aan op de Needseweg te Diepenheim. De automobilist is doorgereden en heeft het dier voor dood achtergelaten, vlak voor het huis van iemand. Met alle goede bedoelingen heeft de bewoner de poes van de straat gehaald en haar onder een overkapping gelegd, maar ’s nachts is de poes gaan kruipen waardoor ze een hele nacht in een kletsnat weiland heeft gelegen in de volle regen.
De volgende dag belde de bewoner de dierenambulance en heeft de dienstdoende vrijwilliger de op sterven na dode poes met gepaste spoed naar de dierenarts gereden. Hier bleek dat de poes naast de klap van de auto ook nog eens zwaar onderkoeld was geraakt. De temperatuur was niet eens meetbaar, maar na later onderzoek werd de gok gedaan dat ze slechts 26 graden Celsius zou zijn geweest. Iedereen vroeg zich af hoe het toch mogelijk was dat de jonge poes überhaupt nog leefde, maar met katten hebben we eerder bemerkt dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Bij de dierenarts werd de poes meteen aan het infuus gelegd en op een warmtedekentje gelegd. De poes verbleef een aantal uren bij de dierenarts en ze warmde langzaam op, waardoor duidelijk zichtbaar werd dat ze flinke neurologische schade had opgelopen van haar ongeluk en het onderkoeld zijn. Ook was haar tong voor de helft gescheurd. Dat weekend was een lang weekend en de dienstdoende vrijwilliger werd gebeld om te overleggen wat wijsheid zou zijn. De poes had zorg nodig en toevallig had de dienstdoende vrijwilliger een slaapkamer vrij waar ze tot voor kort als gastgezin voor een stichting een kat opgevangen had. Daarom bood ze aan de poes in huis te nemen en de zorg te dragen, zodat ze niet een lang weekend alleen zou zitten. Als dierenambulance zorgen de vrijwilligers enkel voor vervoer van dieren en het aanbieden van extra hulp kwam vanuit de vrijwilliger zelf en behoort dus niet tot ons takenpakket.
Nog meer pech
De slaapkamer werd weer omgetoverd tot kattenkamer en de poes arriveerde. Ze bewoog nauwelijks, stak haar tong constant uit en sliep de rest van de dag in een lekker zacht kussentje onder een dekentje onder de verwarming. Af en toe at ze wat natvoer nadat dat haar voorgehouden werd. ’s Avonds zag de vrijwilliger ineens een worm liggen en aangezien de poes niets kon, controleerde ze even onder de staart. Tot haar schrik zag ze bloed en ze belde de dierenarts die haar gerust wist te stellen. De vrijwilliger maakte zich klaar om naar bed te gaan en ging nog even een keertje kijken bij de poes. Nog grotere schrik ontstond toen ze ineens zag dat er een levenloze kitten met placenta op het kussentje was beland. Opnieuw werd de dierenarts gebeld, maar er zat niets anders op dan afwachten. De vrijwilliger haalde haar overburen erbij en samen hebben ze tot een tweede miskraam midden in de nacht gewaakt over de intens zwakke poes die ook nog eens weeën moest doorstaan en moest persen. Ze kreeg al zeer zware pijnstilling, dus ze moest het echt alleen doen. Het was zichtbaar dat het al haar energie opgeslokt had en het lichaam nam het persen over. Na een meting tussen de eerste en tweede miskraam besloten de wakers zelf maar even te gaan slapen en de wekker iedere twee uur af te laten gaan. Rond 3 uur zag de vrijwilliger een hoopje verdriet liggen dat intens verzwakt was en ze was bang dat de poes het niet zou gaan redden.
Wonder boven wonder is de poes in 24 uur tijd tot twee keer toe ontsnapt aan de dood. De volgende dag begon de intensieve zorg voor haar, want doordat ze niet bewoog lag ze in haar eigen urine en nog wat restanten bloed. Ook moest het eten onder haar bekje gehouden worden met zelfs wat ondersteuning aan haar kop. Samen met de overburen is de poes gedoucht en boden we haar regelmatig natvoer vermengd met water aan, want als het niet flinterdun was, kon ze het niet eten. Ze bewoog al haar poten, maar deed er niets mee. Ook schudde haar kop lichtelijk en ongecontroleerd. Een aantal dagen bleef alles hetzelfde: veel slapen, douchen en eten/drinken. Tot ineens de dag kwam dat ze uit haar kussentje kwam en in haar kattenbak plaste. De kattenbak stond direct naast het kussentje, zodat ze er zo in kon schuiven. Het was geweldig om die kleine stap te zien! In de dagen die volgden, zagen we meer kleine stapjes, zoals het iets meer gaan bewegen. Hierin viel het op dat ze constant weggleed met haar poten en dus werd er een antislipmat aangeschaft voor haar.
Langzaam vooruit
Stapje voor stapje ging Blep, want het tongetje bleef eruit hangen en dat gaf haar deze passende naam, vooruit en om het proces te versnellen, kreeg ze prednison voorgeschreven. Dit maakte dat er iets meer stapjes zichtbaar werden. De antislipmat gaf haar zichtbaar wat zelfvertrouwen en daarom werd er een compleet kleed gekocht voor op de slaapkamer, waardoor ze ook meer ging bewegen. Ze leek zich vrijer te gaan voelen en kreeg iets aan controle terug. Totdat het plotseling omsloeg. Blep werd ziek, niesziekte, en haar al zwakke lichaam kreeg het weer zwaar. In overleg met de dierenarts werd er snel weer afgebouwd, zodat we konden beginnen met medicatie voor niesziekte. Oogzalf werd meteen al toegediend en was enkel te doen met twee mensen, omdat ze compleet door het lint ging zodra de druppel haar oog raakte. En dat 2x daags. Het duurde lang, zoals alles lang lijkt te duren bij Blep, maar uiteindelijk knapte ze weer wat op en ging weer meer bewegen. Het proesten bleef nog langer aan, maar er werden weer stapjes zichtbaar. Ze begon zelfs te spinnen!
Inmiddels zijn we ruim een maand en vele dierenartsbezoeken verder en is het lopen van Blep bijna weer normaal. Ze verblijft nu in de woonkamer van de vrijwilliger, omdat ze enorm opknapte van het tussen de dieren en mensen zitten. Daarbij zijn de dieren helemaal haar ding, want ze kan goed opschieten met de 4 katten en Duitse herder van de vrijwilliger. Ook naar mensen toe wordt ze steeds makkelijker te hanteren. Door het vele geven van allerlei soorten medicatie, werd ze wat huiverig in contact. Dat is inmiddels helemaal hersteld. Blep is tevens weer krols geworden en zal eind deze maand gesteriliseerd worden. Ze klimt, rent, springt en speelt in de woonkamer en alleen soms is nog te zien dat ze er zo enorm slecht aan toe geweest is. Haar tongetje steekt ze nog altijd eigenwijs uit.
Help ons helpen
Wil je Blep of andere dieren in soortgelijke noodsituaties helpen? Meld je dan aan als vrijwilliger via info@dierenambulance-hofvantwente.nl of doneer via onze website. Via NL 22 RABO 0110 9770 68 kun je onder vermelding van ‘Donatie’ of ‘Blep’ ook doneren. Wij kunnen ons werk enkel verrichten dankzij donaties daar wij geen verdere subsidies ontvangen. De dieren zijn zeer dankbaar voor alles dat er binnenkomt!