Kerkuil van de ‘uilenman’ uit Markelo
Wanneer je werkt voor een specifieke organisatie die niet helemaal doorsnee is, weten mensen uit de buurt al gauw wie je bent en wat je doet. Dit geldt voor de vrijwilligers van de dierenambulance, maar ook voor een meneer uit Markelo die ieder jaar meehelpt met het ringen van uilen, de dieren telt en de kasten in de gaten houdt.
Een buurtbewoner bracht een door hem gevonden uil bij de ‘uilenman’ uit Markelo. De uil vloog niet meer van de plek en er was duidelijk iets mee aan de hand. Er werd geconstateerd dat de uil iets met de vleugel had en de ‘uilenman’ besloot daarop met ons te bellen. Terwijl meneer aangaf de uil al in een doos te hebben, reed de vrijwilliger van de dierenambulance richting het adres in Markelo.
Na even verkeerd te hebben gereden (onze navigatie is soms niet erg secuur), kwam de vrijwilliger aan bij de ‘uilenman’. Hij vertelde over zijn bezigheden met de uilen en liet de uil kort zien om uit te leggen wat hij geconstateerd had. Hij vertelde dat het om een kerkuil zou gaan; wat een prachtig, indrukwekkend dier! De vrijwilliger gaf aan de kerkuil rechtstreeks naar stichting Roofvogel Opvangcentrum Barchem te brengen en de ‘uilenman’ was daarover zeer positief, aangezien hij daarmee ook al eens in aanraking was geweest. Om het dier zo min mogelijk stress te geven, had meneer nog niet naar de ring gekeken, maar dit was uiteraard wel nodig om te weten bij welke kast de kerkuil hoort en om hem daar eventueel weer uit te kunnen zetten. De vrijwilliger schreef zijn gegevens op en beloofde hem dit door te geven in Barchem.
De rit naar Barchem verliep soepel en terwijl de vrijwilliger van de dierenambulance de lange inrit op reed van het Roofvogel Opvangcentrum, stond een van de beheerders al te wachten. Hij was net bezig geweest met het voer voor de roofvogels toen hij de vrijwilliger aan zag komen rijden. Samen keken ze naar de kerkuil en de beheerder constateerde dat de kerkuil een breuk net boven het gewricht van de vleugel heeft. Ook zagen ze de ring en werden de gegevens met de ‘uilenman’ uitgewisseld en daarbij gaf de vrijwilliger aan dat meneer het fijn zou vinden gebeld te worden met de voor hem nog missende informatie. Hieraan gaven ze maar al te graag gehoor. De kerkuil werd, terwijl de vrijwilliger wegreed, naar de behandelkamer gebracht en de vleugel werd meteen gespalkt. Nu is het tijd dat de kerkuil rustig herstelt van de breuk en vervolgens met behulp van de ‘uilenman’ op de juiste plek kan worden uitgezet.
