Voorstelrondje: Melissa
Vandaag mag ik ons voorstelrondje afsluiten! Voordat ik over mezelf vertel, wil ik de 2 dames die niet met naam en toenaam online willen toch even onder de aandacht brengen, want ook zij zetten zich onvoorwaardelijk in voor de dieren in nood en verdienen evengoed aandacht voor wat ze doen: applausje voor hen!
Mijn naam is Melissa, 35 jaar, woon in Enter en je zou het niet verwachten, maar ik houd van dieren. Ik heb een Duitse herder en 5 katten. 4 van de 5 katten heb ik โzelf geredโ en nummer 5 is door een buurtbewoner gevonden en hier gebracht en gebleven.
Ik ben niet opgegroeid met dieren en toen ik startte bij de dierenambulance, deed ik dat vooral omdat ik niet zoveel met mensen had. Een hond kende ik inmiddels, maar verder had ik geen enkele ervaring met dieren. Ik heb vrijwel alles moeten leren (gelukkig ben ik leergierig) en veel angsten moeten overwinnen. De eerste 6 jaar reed ik voor de Dierenbescherming waar ik stopte wegens de nachtdiensten die verplicht werden en vervolgens sloot ik me bij deze stichting aan waar ik al gauw bestuurslid (secretaris) ben geworden en waarvoor ik me inmiddels al 5 jaar inzet.
Een boek zou ik kunnen schrijven over al mijn ervaringen met dieren รฉn mensen, maar wat me toch het meest is bijgebleven is een rit met 2 honden naar de dierenarts op verzoek van de dierenpolitie. De honden werden verwaarloosd door de eigenaren en lagen 24/7 in een badkamer in hun eigen uitwerpselen en bloed, gemengd met voedsel. Ondanks hun benarde situatie, waren de honden enorm zachtaardig en wilden ze gewoon wat liefde ontvangen. De dierenarts stelde schurft vast en tot mijn ontzetting moesten de dieren teruggebracht worden naar de eigenaren, omdat de regelgeving zo is. Er zou vanuit de LID gecontroleerd gaan worden of de eigenaren de verzorging zouden verbeteren, maar omdat ik enkel vervoer verzorgde, weet ik niet hoe het verhaal voor de honden afgelopen is.
Dit was het moment dat mijn motivatie volledig veranderde van โik heb niets met mensenโ naar โdieren hebben geen stem, maar ik wil ze die stem geven en alles op alles zetten om ze te geven wat ze nodig hebbenโ. En nog steeds is dat wat ik doe bij iedere oproep voor welk dier ook, want wij mensen zijn in mijn optiek alles behalve superieur.
Als bestuurslid maakt het me trots om in dit voorstelrondje te lezen dat iedereen trots is om onderdeel te zijn van het team. Ook ga ik er prat op waar we als stichting nu staan, dat ik daaraan mijn steen(tje) heb mogen/kunnen bijdragen en ik me er nog altijd voor inzetten mag. Ik geniet ervan om onder meer de voorlichtingen te organiseren en bij te wonen en leer nog altijd bij. In de lente gaan we een dassenburcht bezoeken en daar heb ik heel veel zin in!
Wil jij nou ook dieren een stem geven? Word dan mijn collega!
09.00 – 20.00 uur
Gemeente Hof van Twente
Werken vanuit huis met (als chauffeur) de ambu bij de deur en telefoon op zak
รcht contact met de melder zonder centrale meldkamer die er tussen zit.
Geen voorkennis nodig; alles leer je gaandeweg (protocol) en tijdens de vele voorlichtingen.
Als chauffeur word je ingewerkt en begeleid door een reeds zelfstandige collega en als bijrijder leer je hetzelfde gaandeweg naast je vaste chauffeur.
info@dierenambulance-hofvantwente.nl
